سید علی میرنژاد؛ پرهام عظیمی؛ احمد یوسفی هنومرور
چکیده
در این نوشتار، مسأله تخصیص مازاد سیستم سری - موازی، برای بیشینه کردن سطح دسترس‌پذیری سیستم با در نظر گرفتن محدودیت بودجه، وزن، حجم و بیشترین و کمترین تعداد عناصر تخصیص یافته به هر زیرسیستم مورد بررسی قرار گرفته است. نوآوری اصلی تحقیق لحاظ کردن نرخ خرابی و تعمیرپذیری اجزاء در فرآیند بهینه‌سازی با نرخ‌های خرابی و تعمیر غیر از تابع ...
بیشتر
در این نوشتار، مسأله تخصیص مازاد سیستم سری - موازی، برای بیشینه کردن سطح دسترس‌پذیری سیستم با در نظر گرفتن محدودیت بودجه، وزن، حجم و بیشترین و کمترین تعداد عناصر تخصیص یافته به هر زیرسیستم مورد بررسی قرار گرفته است. نوآوری اصلی تحقیق لحاظ کردن نرخ خرابی و تعمیرپذیری اجزاء در فرآیند بهینه‌سازی با نرخ‌های خرابی و تعمیر غیر از تابع توزیع نمایی می‌باشد. پارامترهای مؤثر بر سیستم مورد مطالعه این تحقیق به گونه‌ای می‌باشد که امکان محاسبه دسترس‌پذیری با استفاده از روابط ریاضی غیرممکن خواهد بود. بنابراین این تحقیق به منظور محاسبه دسترس‌پذیری سیستم از تکنیک شبیه‌سازی استفاده می‌کند. از آنجایی که شبیه‌سازی هیچ‌گونه قابلیت بهینه‌سازی ندارد سعی می‌شود تا نتایج حاصل از شبیه‌سازی به شکل یک تابع ریاضی، که بیانگر چگونگی تأثیر متغیرهای تصمیم بر دسترس‌پذیری سیستم می‌باشد، بیان شود. در ادامه با توجه به درجه سختی بالای تابع ریاضی توسعه داده شده، الگوریتم فراابتکاری ژنتیک برای حل آن به کار گرفته می‌شود. در نهایت کارایی الگوریتم ژنتیک در برابر الگوریتم‌های اجتماع ذرات و شبیه‌ساز تبرید سنجیده می‌شود. به منظور مقایسه منصفانه، پارامترهای تأثیرگذار بر الگوریتم‌ها با استفاده از روش تاگوچی تنظیم شده و الگوریتم‌ها در بهترین حالت کارکردی خود قرار می‌گیرند. نتایج محاسباتی توانایی بالای الگوریتم ژنتیک را در بهینه‌سازی مسأله مورد نظر اثبات می‌کند.
